Οι στατιστικές είναι δυσοίωνες : μόνο το 8% των ανθρώπων που παίρνουν αποφάσεις για το νέο έτος τις εφαρμόζει, και όσοι τις τηρούν τις εγκαταλείπουν συνήθως μια εβδομάδα μετά. Οι εξωπραγματικές αποφάσεις είναι καταδικασμένες να αποτύχουν. Δεν είναι ρεαλιστικό να πιστεύουμε ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε άμεσα μια συνήθεια που έχουμε από χρόνια. Αλλά είναι αυτό απαραιτήτως επιβλαβές;
Υπάρχει μια πιθανότητα να είναι. Αν η απόφαση για το νέο Έτος είναι να τρώτε λιγότερο, αλλά δεν έχετε κανένα σχέδιο σε ισχύ – ή ακόμα και αν έχετε ένα σχέδιο και αποτύχει – αυτό το γεγονός θα είναι επιζήμιο στην αυτοπεποίθησή σας. Αν έχετε ήδη μια περίπλοκη σχέση με τα τρόφιμα, πιθανότατα αυτό θα σας οδηγήσει στην κατανάλωση περισσότερου φαγητού.
Έτσι, η απόφαση για το νέο Έτος να τρώτε λιγότερο μπορεί πραγματικά να σας οδηγήσει στο να τρώτε περισσότερο. Το ίδιο ισχύει για την κατανάλωση αλκοόλ, τη χρήση ναρκωτικών, το κάπνισμα, την εύρεση συντρόφου, την άσκηση, κλπ.
Η πρακτική της αποφάσεως για το νέο Έτος μας έρχεται από την αρχαία Βαβυλώνα, οι κάτοικοι της οποίας έκαναν υποσχέσεις στους θεούς τους για το νέο Έτος, συχνά για συγκεκριμένες εύκολα επιτεύξιμες εργασίες όπως να επιστρέψουν τον αγροτικό εξοπλισμό που είχαν δανειστεί.
Σήμερα οι υποσχέσεις γίνονται στον εαυτό μας και είναι κυρίως ψυχολογικής φύσεως. Με την απειλή της θεϊκής εύνοιας να μην είναι πια παρούσα οι πιθανότητες επιτυχίας μειώνονται σημαντικά.
Όταν συνδέεις την αλλαγή της συμπεριφοράς σου με μια συγκεκριμένη ημερομηνία, αποστερείς από τον εαυτό σου την ευκαιρία να αποτύχει και να ξαναπροσπαθήσει. Αν πιστεύεις ότι μπορείς να αλλάξεις μόνο κατά την πρωτοχρονιά – κάτι που είναι βασικό στην φιλοσοφία των αποφάσεων του νέου Έτους – θα πρέπει να περιμένεις έναν ολόκληρο χρόνο προτού να έχεις άλλη μια ευκαιρία.
Rizopoulos post
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου