Τίμιοι και άτιμοι φόροι

Οι τίμιοι φόροι επιβάλλονται στο κέρδος. Ακόμα και κατά την αρχαιότητα, όταν δεν υπήρχαν φόροι εισοδήματος, οι εύποροι πολίτες της Αθήνας και της Ρώμης έπρεπε να χορηγούν αγώνες και θεατρικές παραστάσεις.

Μετά υπάρχουν τα τέλη και οι δασμοί που το κράτος επιβάλλει σε είδη πολυτελείας και υπηρεσίες, στη λογική «αφού το θέλεις, θα το πληρώσεις» - άλλο το ότι ελλείψει ανταγωνισμού η τιμή επιβάλλεται αυθαίρετα και κανένας δεν έχει ιδέα πόσο πραγματικά κοστίζει. Για παράδειγμα, το γιατί για να αγοράσεις το βιβλιαράκι του διαβατηρίου πρέπει να δώσεις 53 ευρώ, αλλά και 22 ευρώ χαρτόσημο που επιβαρύνεται με 20% ΟΓΑ κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να το εξηγήσει. Κάνει 53 ευρώ η εκτύπωση, 22 η εργασία και δίνεις και 20% στον ΟΓΑ επειδή τα αεροπλάνα πετάνε πάνω από χωράφια;

Οι πιο άδικοι φόροι πάντως δεν είναι τα τέλη και οι δασμοί, αλλά αυτοί που επιβάλλονται στην προσωπική περιουσία που δεν δίνει κέρδος. Σε κάθε ευνομούμενη πολιτεία ο πολίτης πρέπει να δουλεύει όσο θέλει και μπορεί, να φορολογείται σε αυτά που βγάζει και όσα του μένουνε να τα κάνει αυτό που γουστάρει: από το να τα τρώει στις βίζιτες μέχρι να αγοράζει σπίτια. Με το πρώτο γνωρίζεις κόσμο, ενώ με το δεύτερο βοηθάς την οικονομία. Τουλάχιστον στην Ελλάδα, όπου η οικοδομή θεωρείται μοχλός ανάπτυξης. Οποιος, όμως, αγόρασε σπίτι τώρα τιμωρείται.

Είναι άτιμο ένας άνθρωπος που φορολογήθηκε με φόρο εισοδήματος για να το αγοράσει, που πλήρωσε τα τέλη του κάθε κερατά και τα «υπέρ ταμείου» του κάθε πούστη συν ένα χιλιαρικάκι στο υποθηκοφυλακείο για να του το γράψουν να πληρώνει τώρα για να μένει μέσα. Και είναι παράλογο όταν το κάνει μια κυβέρνηση που θεωρείται φιλελεύθερη.

Το τίμιο και λογικό για μια φιλελεύθερη κυβέρνηση, όπως θα έπρεπε να είναι η κυβέρνηση Σαμαρά, είναι ο πολίτης να φορολογείται γι’ αυτά που βγάζει, όχι για ιδιοκτησία που δεν αποδίδει, όπως τα διαμερίσματα που μένουν ανοίκιαστα, τα οικόπεδα των οποίων η αξία μειώνεται και τα χωράφια που δεν καλλιεργούνται. 

Η φιλελεύθερη θέση είναι «αν το Δημόσιο δεν βγάζει αρκετά, ας μειωθεί το Δημόσιο», και είναι αντίθετη με τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ «αν το Δημόσιο, δεν βγάζει αρκετά, οι πολίτες θα πρέπει να δίνουν περισσότερα».  Επίσης, η θέση του φιλελεύθερου πολίτη δεν είναι να δώσει με τους φόρους την περιουσία του στο ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. που είναι καλά και φιλελεύθερα παιδιά, αντί στον ΣΥΡΙΖΑ, που είναι του Δημοσίου αλλά να μην τη δώσει σε κανέναν.

Να υπάρχει ένα ευέλικτο, φθηνό κράτος που να παίρνει τα εντελώς απαραίτητα από φόρους για άμυνα, έργα υποδομής και επιδόματα ανεργίας και για τα υπόλοιπα, από τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις μέχρι τα ινστιτούτα μελέτης και τους οργανισμούς, ο καθένας να δίνει ό,τι προαιρείται. Και μέχρι τις επόμενες εκλογές ας ξέρουμε ότι δεν ζούμε στον φιλελευθερισμό αλλά σε έναν μπάσταρδο κρατισμό όπου έχουν τελειώσει τα φράγκα.

Oι παρελάσεις: Στο επαναλαμβανόμενο ερώτημα αν πρέπει ή δεν πρέπει να γίνονται παρελάσεις η απάντηση δεν είναι οικονομική, δηλαδή «εξαρτάται από το πόση βενζίνα καίνε τα άρματα», αλλά αν «υπάρχει ακόμα μια πλειοψηφία ανθρώπων που η παρέλαση να τους υπενθυμίζει ότι είναι ίδιοι». Που να μιλάνε την ίδια γλώσσα, να ξέρουν την ίδια ιστορία και να πιστεύουν στους ίδιους θεούς και διάβολους. Αν υπάρχει ένας τέτοιος αριθμός, αξίζει τον κόπο. Αν δεν υπάρχει, η βενζίνα για τα άρματα είναι το μικρότερο κόστος.

Ο μόνος λόγος να καταργηθούν είναι το ότι οι κυβερνήσεις δεν τις κάνουν επειδή φοβούνται ότι θα γίνουν επεισόδια. Τότε η Ελλάδα θα ανήκει σε αυτούς που τα κάνουν και θα γιορτάζουμε την ανεξαρτησία μας όταν πια έχει πάψει να υπάρχει.

Αντώνης Πανούτσος