Το ξύλο δεν βγαίνει πάντα απ’τον Παράδεισο

Από ένα στραβό ξύλο από το οποίο έχει γίνει ο άνθρωπος, δεν μπορεί να κατασκευαστεί τίποτα εντελώς ίσιο είχε πει ο Καντ.

Ένα στραβό ξύλο έχει πάντα την πιθανότητα να στραβώσει ακόμα περισσότερο.Ποτέ να ισιώσει.

Πόσο μάλλον όταν την θέση του άψυχου ξύλου καταλαμβάνει ένα έμψυχο ον όπως είναι ο άνθρωπος.
Με απρόβλεπτες συμπεριφορές, ακατάληπτες αντιδράσεις και ανοργάνωτες σκέψεις.
Ένας αχταρμάς ανισορροπίας και αμφιθυμίας.

Ποτέ άλλωστε δεν ήμουν υπέρμαχος των ισοπεδωτικών γενικεύσεων και των αψυχολόγητων παρορμήσεων. Πάντοτε θεωρούσα πως παντού υπάρχουν τα πάντα και σε κάθε άνθρωπο όλα τα χαρακτηριστικά θετικά ή αρνητικά.

Αυτό που συμβαίνει είναι πως κάποια χαρακτηριστικά στους ανθρώπους βρίσκονται σε χειμέρια νάρκη και δεν ενεργοποιούνται παρά μόνο όταν ορισμένες συνθήκες τα προκαλέσουν να αναδυθούν.


Σε όλους μας όμως ενυπάρχει ο σπόρος του καλού και του κακού. Μόνο η δοσολογία διαφέρει. Αυτή κάνει και την ειδοποιό διαφορά στις ανάλογες ψυχολογικές διακυμάνσεις.
Ναι, η δοσολογία των υλικών σπάνια εώς ποτέ είναι αρμονική. Δεν μιλάμε άλλωστε για συνταγές αλλά για ανθρώπινες ψυχές.

Και η ανθρώπινη ψυχή είναι τόσο πολύπλευρη και πολύπλοκη. Σε κάποιες υπερέχει το καλό κι ας έχουν και κάποιες εκρήξεις κακίας και σε κάποιες άλλες υπερέχει το κακό με τις αντίστοιχες εκρήξεις καλοσύνης. Οι εκρήξεις συνήθως δεν έχουν μεγάλη διάρκεια. Σπινθηροβολούν σαν φωτοβολίδες και στη συνέχεια χάνονται.

Γι’αυτό και η έννοια της απόλυτης εμπιστοσύνης πρέπει να ανήκει στην σφαίρα του φαντασιακού και ουδέποτε του πραγματικού. Κάποιοι άνθρωποι θα σου πουν ψέματα.
Να θυμάσαι πως ένας ειλικρινής εχθρός είναι καλύτερος από ένα φίλο που ψεύδεται.

Δείξε λιγότερη προσοχή σε αυτά που οι άνθρωποι λένε και περισσότερη προσοχή σε αυτά που κάνουν. Οι ενέργειες τους θα σου δείξουν την αλήθεια, η οποία θα σε βοηθήσει να μετρήσεις την πραγματική ποιότητα της σχέσης σας σε μια μακροπρόθεσμη βάση

Μην ξεχνάς ποτέ πως οι άνθρωποι πληγώνουν και πληγώνονται.
Αρχέγονο συστατικό της ανθρώπινης φύσης.
Το ξύλο δεν βγαίνει πάντα από τον Παράδεισο. Θέλω να πιστεύω ούτε κι από την κόλαση.