Ισορροπία δια της αδικίας.

Δια της αδικίας και όχι δια της δικαιοσύνης.

Ξέρουμε πως δουλεύει το πράγμα:

Όποιος μπορεί να εκμεταλλευτεί τον άλλον... το κάνει και αυτό διδάσκεται πολλαχώς και προωθείται ως συνεκτικός κανόνας.

Η ιδέα πίσω από τη διαδικασία και τους αναπόφευκτους αυτοματισμούς της τακτοποιεί βολικά τους πάντες στην πλευρά της διαφθοράς:

Σε υπερχρεώνω γιατί και ‘συ στο δικό σου μαγαζί με υπερχρεώνεις. κι αν δεν έχεις μαγαζί αν είχες θα με υπερχρέωνες...

Σε κοροϊδεύω και σε αδικώ γιατί και ‘συ το ίδιο κάνεις κι αν δεν το κάνεις, είναι επειδή είσαι ένας δειλός και δεν μπορείς και όχι γιατί έχεις συνειδητοποιήσει πέντε πράματα παραπάνω και δεν θέλεις.

  

Όσον αφορά τους ''ισχυρούς''... έ, αυτοί κοροϊδεύουν, αδικούν κι εκμεταλλεύονται τους πάντες γι' αυτό και τους αποκαλούμε'' ισχυρούς''.

Πρόκειται για ένα παιχνίδι φάπας. Όσοι συμμετέχουν προσπαθούν να ρίχνουν περισσότερες από όσες τρώνε. Οι ''μεγάλοι'' φαπώνουν όλους τους υπόλοιπους και η προστασία τους είναι το ίδιο το σύστημα, τους κανόνες του οποίου, άχρι τούδε, αυτοί φτιάχνουν.

Το συστηματάκι καταλήγει πάντα στην αιματοβαμμένη ακραιότητα διότι δεν επιδιώκει, εξ' αρχής, να εξέρχεται από τη μήτρα της δικαιοσύνης.

Οι βασικοί λόγοι είναι απλοί και δεν υπάρχει κάποιο ''μυστήριο''.

Ο ένας βασικός λόγος είναι φιλοσοφικός και ο άλλος πρακτικός:

Αν όλοι διαφθαρούν και γίνουν άπληστοι και αδίστακτοι, δηλαδή συνένοχοι, πως να νιώσουν την πνευματική [πρωτίστως] ανάγκη να το καταργήσουν; Αφού θα γνωρίζουν καταβάθος πως το αδικών σύστημα είναι ο ίδιος τους ο εαυτός.

Έπειτα, η αναπόδραστη ακρότητα του συστήματος δημιουργεί κυκλικά την ανάγκη ενός γιγαντωμένου αστυνομικού κράτους το οποίο, εκτός του ότι αναλαμβάνει να επιτηρεί τους φτωχούς και να προλαβαίνει με διάφορους τρόπους τις αντιδράσεις τους, ή να τις διαχειρίζεται, διασφαλίζει επιπλέον και την ποικιλόμορφη προστασία των δημιουργών του συστήματος.

Όλα αυτά δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο απ' τις κουτοπονηριές των γραφικών πλουσίων και των πεζών, χυδαίων, ηλίθιων, αδιέξοδων και αποσαθρωτικών ιδεών και κινήτρων τους.

Έφτιαξαν ένα παιχνίδι στο οποίο νικάνε οι χειρότεροι. Και νικάνε.

Σωτήρης Ανέστης