Αναγνώρισε τον έρωτα με την πρώτη ματιά

Σύμφωνα με το νέο βιβλίο των ψυχολόγων Ρομ και Ορι Μπράφμαν αυτό το συναίσθημα δεν είναι απλώς κοινό για όλους τους ανθρώπους, αλλά εξηγείται επιστημονικά. Όπως εξηγούν οι βρετανοί συγγραφείς, «κάθε φορά που συμβαίνει αυτό, συντρέχουν πέντε πολύ συγκεκριμένοι παράγοντες».

Η έλξη μπορεί να είναι ερωτική ή και φιλική, και η συμπάθεια μπορεί να απευθύνεται σε έναν συνάδελφο ή ακόμη και στον διπλανό μας στο τρένο. Όταν όμως κάποιος μας κάνει «κλικ» νιώθουμε σαν να τον ξέραμε από πάντα.

Ο πρώτος παράγων είναι η ειλικρίνεια: όταν είμαστε «ανθρώπινοι και ανοιχτοί» ο άνθρωπος που είναι απέναντί μας χαλαρώνει και είναι εύκολο να μας συμπαθήσει, ακόμη και να μας ερωτευθεί.

Επιπλέον, χωρίς να κάνουμε ανάρμοστες ή πολύ προσωπικές αποκαλύψεις, « αν επιτρέψουμε στον εαυτό μας να εμφανιστεί λίγο ευάλωτος ή τρωτός βοηθά στο να μας εμπιστευτεί ο άλλος, ακριβώς επειδή παίρνουμε ένα ψυχολογικό ή συναισθηματικό ρίσκο. 

Όταν και οι δύο αποκαλύπτουν καλοπροαίρετα ποιοι είναι δημιουργείται ένα ιδανικό περιβάλλον οικειότητας, που σε άλλες περιπτώσεις χρειάζεται καιρό για να δημιουργηθεί » εξηγούν οι Μπράφμαν.

«Η εγγύτητα μπορεί επίσης να… κάνει θαύματα. Αν θέλετε να κάνετε κλικ σε κάποιον, φροντίστε να βρεθείτε κυριολεκτικά όσο πιο κοντά του γίνεται» λένε οι βρετανοί συγγραφείς. Γνωρίζοντας κάποιον σιγά σιγά ή συναντώντας τον συχνά σε ένα ουδέτερο περιβάλλον, όπως το γραφείο ή το πολυκατάστημα της γειτονιάς, δημιουργείται μια οικειότητα που μπορεί να αποτελέσει τη βάση για μια ουσιαστική σχέση.

Το τρίτο «κλειδί» είναι αυτό που οι Μπράφμαν αποκαλούν «μαγνητισμό», το σεξαπίλ. Το εκπέμπουμε όταν νιώθουμε δικαιολογημένη αυτοπεποίθηση, πίστη στις ικανότητές μας και άνεση με τον εαυτό μας. «Αν αυτό είναι κάτι που γίνεται εμφανές σε μια συζήτηση, τότε είμαστε πολύ κοντά στο κλικ» γράφουν στο βιβλίο.

Γκρεμίζοντας τον μύθο ότι τα ετερώνυμα έλκονται οι δύο ψυχολόγοι δίνουν έμφαση στις ομοιότητες, όχι στις διαφορές. 

«Δύσκολα θα νιώσουμε να συνδεόμαστε από την πρώτη ματιά με κάποιον που δεν έχει χιούμορ, δεν καταλαβαίνει τίποτα για τη ζωή μας και προέρχεται από μια χώρα την οποία δεν έχουμε επισκεφθεί ποτέ. Είμαστε “προγραμματισμένοι” από τη φύση έτσι ώστε ανάμεσα σε μια ομάδα ατόμων να ψάχνουμε εκείνο που μας μοιάζει περισσότερο. Όταν αναγνωρίζουμε ομοιότητες με έναν ξένο, έστω και υποσυνείδητα, νιώθουμε αμέσως έλξη και συμπάθεια… ακόμη περισσότερο αν μοιραστούμε δύσκολες στιγμές μαζί του. Μάλιστα όσο μεγαλύτερη η αντιξοότητα τόσο πιο δυνατός είναι ο δεσμός που δημιουργείται μεταξύ εκείνων που τη μοιράζονται » 

λένε οι δύο ψυχολόγοι.

Η ειλικρίνεια: Ο πρώτος παράγων είναι η ειλικρίνεια: όταν είμαστε «ανθρώπινοι και ανοιχτοί» ο άνθρωπος που είναι απέναντί μας χαλαρώνει και είναι εύκολο να μας συμπαθήσει, ακόμη και να μας ερωτευθεί. Επιπλέον όταν και οι δύο αποκαλύπτουν καλοπροαίρετα ποιοι είναι δημιουργείται ένα ιδανικό περιβάλλον οικειότητας, που σε άλλες περιπτώσεις χρειάζεται καιρό για να δημιουργηθεί, εξηγούν οι Μπράφμαν.

Η εγγύτητα: «Η εγγύτητα μπορεί επίσης να… κάνει θαύματα. Αν θέλετε να κάνετε “κλικ” σε κάποιον, φροντίστε να βρεθείτε κυριολεκτικά όσο πιο κοντά του γίνεται» λένε οι βρετανοί συγγραφείς. Γνωρίζοντας κάποιον σιγά σιγά ή συναντώντας τον συχνά σε ένα ουδέτερο περιβάλλον, όπως το γραφείο ή το πολυκατάστημα της γειτονιάς, δημιουργείται μια οικειότητα που μπορεί να αποτελέσει τη βάση για μια ουσιαστική σχέση.

Ο μαγνητισμός: Το τρίτο «κλειδί» είναι αυτό που οι Μπράφμαν αποκαλούν «μαγνητισμό», το σεξαπίλ. Το εκπέμπουμε όταν νιώθουμε δικαιολογημένη αυτοπεποίθηση, πίστη στις ικανότητές μας και άνεση με τον εαυτό μας. «Αν αυτό είναι κάτι που γίνεται εμφανές σε μια συζήτηση, τότε είμαστε πολύ κοντά στο κλικ» γράφουν στο βιβλίο.

Οι ομοιότητες: Γκρεμίζοντας τον μύθο ότι τα ετερώνυμα έλκονται οι δύο ψυχολόγοι δίνουν έμφαση στις ομοιότητες, όχι στις διαφορές. Όσο πιο πολλά κοινά ενδιαφέροντα έχουμε με κάποιον τόσο πιο εύκολο είναι να αναπτύξουμε βαθιά σχέση μαζί του, λένε! « Είμαστε προγραμματισμένοι από τη φύση έτσι ώστε ανάμεσα σε μια ομάδα ατόμων να ψάχνουμε εκείνο που μας μοιάζει περισσότερο. Όταν αναγνωρίζουμε ομοιότητες με έναν ξένο, έστω και υποσυνείδητα, νιώθουμε αμέσως έλξη και συμπάθεια», εξηγούν!

Οι κοινές εμπειρίες: Το να μοιραστούμε κοινές εμπειρίες με τον άνθρωπο που μας ενδιαφέρει, μας φέρνει ακόμη πιο κοντά. Μάλιστα οι δύο ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι "όσο πιο αντίξοες είναι οι κοινές εμπειρίες, τόσο πιο δυνατός είναι ο δεσμός που δημιουργείται μεταξύ εκείνων που τις μοιράζονται", με αποτέλεσμα οι δύο άνθρωποι να ενώνονται και να αναπτύσσονται μεταξύ τους πιο ισχυροί δεσμοί.