Θερινό Σινεμά για Νύχτες μαγικές

Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι... μες τα θερινά τα σινεμά... με μοσχοβολιά από αγιόκλημα και γιασεμί... νύχτες μαγικές... νοσταλγικές!!! Πρώτα καρδιοχτύπια, αθώα φιλιά, τρυφερές αγκαλιές, με πασατέμπο, ποπ κορν, τσιπς και αναψυκτικό... Ο θερινός κινηματογράφος είναι μια αγαπημένη ψυχαγωγία των Ελλήνων.

Πώς να μην είναι, άλλωστε; Πραγματική αγωγή ψυχής και ηρεμίας. Έχει φανατικούς θαυμαστές, που τον διατηρούν ζωντανό παρά την επέλαση του home cinema

Στα θερινά τα σινεμά, νοιώθαμε την απόλυτη ελευθερία του έναστρου ουρανού και μάθαμε να αγαπούμε όλα τα είδη των ταινιών. Από Ταρζάν, Ζορό, γούεστερν, κουρσάρους, μυθικούς ήρωες, δράματα, κωμωδίες, περιπέτειες, έρωτες, πολέμους, βοσκοπούλες, Αστέρω, φουστανέλες, Ναργκίς!

Το Σινέ Θησείoν είναι από τα πιο παλιά θερινά σινεμά στην Αθήνα, κατασκευασμένο το 1935 στον πεζόδρομο στην οδό Αποστόλου Παύλου, σε απόσταση αναπνοής από τον Παρθενώνα

Τη μαγεία του θερινού σινεμά εντείνει ο ξάστερος ουρανός πάνω από τους θεατές και δημιουργεί μια δεύτερη σκηνή προς την οποία συχνά δραπετεύει το μάτι και γιατί όχι κλέβει την παράσταση! Κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στην ομορφιά μιας καλοκαιρινής νύχτας με μια ιστορία της 7ης τέχνης να "ξεδιπλώνεται" στην οθόνη.

Από τα παλιότερα θερινά της Αθήνας και ίσως της χώρας είναι το "Σινέ Παρί", που ανοίγει το 1920. Είναι ο κινηματογράφος στα ριζά του βράχου της Ακρόπολης, στην καρδιά της Πλάκας.

Η ιδέα για τη δημιουργία ενός θερινού κινηματογράφου ήταν ενός Έλληνα κομμωτή, ο οποίος ζούσε πολλά χρόνια στο Παρίσι και εξαιτίας αυτού το ονόμασε “Paris”.

Στις αρχές της δεκαετίας του '60 χτίσθηκε το κτίριο στην Κυδαθηναίων, όπου στεγάζεται σήμερα και λειτουργεί ως θερινό και χειμερινό σινεμά. Στα τέλη του '60, όμως, εξαιτίας της κρίσης των θερινών κινηματογράφων, κλείνει για να ανοίξει και πάλι το 1986 με νέο ιδιοκτήτη πλέον. Έχει το φανατικό κοινό του, προβάλλει όλων των ειδών τις ταινίες και γοητεύει.

Η “Αίγλη”, από τους επίσης παλιούς θερινούς, εξακολουθεί να κρατά τον παραδοσιακό της χαρακτήρα, εκτός από το μενού, που έχει εμπλουτισθεί με λιχουδιές. Ποπ κόρν, ντορίτος, χοτ ντογκ και γρανίτα είναι πλέον τα κλασικά. “Παίζουν”, όμως, και πιο... προχωρημένα, όπως πίτσα, σουβλάκι καλαμάκι και πατάτες τηγανιτές. Σύμφωνα με την υπεύθυνη του σινεμά, Χαρά Μαλένου, ο κόσμος πάει στην “Αίγλη” για τις πρώτης προβολής ταινίες της.

Η “Μελίνα” είναι ένας ακόμη παλιός θερινός κινηματογράφος της Αθήνας. Σύμφωνα με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του, Γιώργο Καζιάνη, χτίστηκε το 1945-47 και πριν ονομαστεί “Μελίνα” είχε το όνομα “Δώρα”.