Κυρίαρχοι του Ονείρου

ΚΑΘΕ ΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ ΜΠΟΡΕΙ να θεραπευτεί, κάθε σχέση μπορεί να είναι υπέροχη, αλλά αυτό θα ξεκινάει πάντα από σας. Πρέπει να έχετε το θάρρος να χρησιμοποιείτε την αλήθεια, να μιλάτε στον εαυτό σας με απόλυτη ειλικρίνεια. Ίσως να μη χρειάζεται να είστε ειλικρινείς με ολόκληρο τον κόσμο, αλλά μπορείτε να είστε ειλικρινείς με τον εαυτό σας. Ίσως να μην μπορείτε να ελέγξετε το τι πρόκειται να συμβεί γύρω σας, αλλά μπορείτε να ελέγξετε τις δικές σας αντιδράσεις, οι οποίες θα καθοδηγήσουν το όνειρο της ζωής σας, το προσωπικό σας όνειρο. Οι αντιδράσεις σας είναι αυτές που σας κάνουν τόσο ευτυχισμένους ή τόσο δυστυχισμένους.

Οι αντιδράσεις σας είναι το κλειδί για μια υπέροχη ζωή- Αν καταφέρετε να μάθετε να τις ελέγχετε, θα μπορέσετε να αλλάξετε την καθημερινότητα σας, θα μπορέσετε να μεταμορφώσετε τη ζωή σας.

Είστε υπεύθυνοι για τις συνέπειες όσων κάνετε, σκέφτεστε, λέτε και αισθάνεστε. Ίσως σας είναι δύσκολο να διακρίνετε ποιες πράξεις προκάλεσαν τις συνέπειες -ποια συναισθήματα, ποιες σκέψεις- αλλά μπορείτε να δείτε τις συνέπειες γιατί είτε υποφέρετε εξαιτίας τους είτε τις απολαμβάνετε. Ελέγχετε το προσωπικό σας όνειρο κάνοντας επιλογές. Πρέπει να εξετάσετε αν σας ικανοποιούν οι συνέπειες των επιλογών σας ή όχι. Αν πρόκειται για κάποια συνέπεια την οποία απολαμβάνετε, εξακολουθήστε να κάνετε ό,τι κάνατε. Τέλεια. Αλλά αν δεν σας ικανοποιούν τα όσα συμβαίνουν στη ζωή σας, αν δεν απολαμβάνετε το όνειρο σας, τότε προσπαθήστε να ανακαλύψετε τι προκαλεί τις συνέπειες που δεν σας αρέσουν. Με αυτό τον τρόπο, μπορείτε να μεταμορφώσετε το όνειρο σας.

Η ζωή σας αποτελεί εκδήλωση του προσωπικού σας ονείρου. Αν μπορέσετε να μεταμορφώσετε το πρόγραμμα του προσωπικού σας ονείρου, μπορείτε να γίνετε κυρίαρχος του ονείρου. Ο κυρίαρχος του ονείρου δημιουργεί ένα αριστούργημα ζωής. Το να γίνουμε κυρίαρχοι του ονείρου, όμως, αποτελεί μεγάλη πρόκληση γιατί οι άνθρωποι γίνονται σκλάβοι των ίδιων των ονείρων τους. Ο τρόπος που μαθαίνουμε να ονειρευόμαστε είναι παγίδα. Με όλες τις πεποιθήσεις που έχουμε ότι τίποτα δεν είναι δυνατό, είναι δύσκολο να ξεφύγουμε από το Όνειρο του Φόβου. Για να ξυπνήσουμε από το Όνειρο, πρέπει να γίνουμε κυρίαρχοι του.

Γι' αυτό το λόγο οι Τολτέκοι δημιούργησαν τη διδασκαλία της Επίτευξης της Μεταμόρφωσης, για να απελευθερώσουν τους ανθρώπους από το παλιό Όνειρο και να δημιουργήσουν ένα νέο, όπου όλα είναι πιθανά - ακόμα και η απόδραση από το Όνειρο. Στη διδασκαλία της Επίτευξης της Μεταμόρφωσης, οι Τολτέκοι διαχωρίζουν τους ανθρώπους σε Ονειρευτές και σε Παραμονευτές. Οι Ονειρευτές γνωρίζουν ότι το όνειρο είναι μια ψευδαίσθηση και παίζουν μέσα σε αυτόν τον κόσμο των ψευδαισθήσεων, γνωρίζοντας ότι πρόκειται για ψευδαίσθηση. Οι Παραμονευτές μοιάζουν με τίγρεις ή ιαγουάρους που παραμονεύουν κάθε δράση και αντίδραση.

Πρέπει να παραμονεύετε τις ίδιες σας τις αντιδράσεις` να δουλεύετε με τον εαυτό σας κάθε στιγμή. Απαιτεί πολύ χρόνο και θάρρος, γιατί είναι πιο εύκολο να παίρνετε τα πράγματα προσωπικά και να αντιδράτε όπως συνήθως. Και αυτό σας οδηγεί σε μια πληθώρα σφαλμάτων, σε βάσανα και περισσότερο πόνο, γιατί οι αντιδράσεις σας αυξάνουν το συναισθηματικό δηλητήριο και μεγαλώνουν το δράμα.

Αν μπορέσετε να ελέγξετε τις αντιδράσεις σας, θα ανακαλύψετε ότι σύντομα θα είστε σε θέση να δείτε, δηλαδή να αντιλαμβάνεστε τα πράγματα όπως πραγματικά είναι. Ο νους κανονικά αντιλαμβάνεται τα πράγματα ως έχουν, αλλά εξαιτίας όλου αυτού του προγραμματισμού, εξαιτίας των πεποιθήσεων που έχουμε, ερμηνεύουμε όσα αντιλαμβανόμαστε, όσα ακούμε και, κυρίως, όσα βλέπουμε.

Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο να βλέπουμε τα πράγματα όπως τα βλέπουν οι άνθρωποι στο Όνειρο, και στο να τα βλέπουμε χωρίς να τα κρίνουμε, όπως είναι. Η διαφορά εντοπίζεται στον τρόπο που αντιδρά το συναισθηματικό μας σώμα σε όσα αντιλαμβανόμαστε. Για παράδειγμα, αν περπατάτε στο δρόμο και κάποιος που δεν σας γνωρίζει σας πει «Είσαι ανόητος» και απομακρυνθεί, μπορείτε να αντιληφθείτε και να αντιδράσετε στο συμβάν με πολλούς τρόπους. Ίσως να δεχτείτε αυτό που είπε και να σκεφτείτε: «Ναι, πρέπει να είμαι ανόητος». Ίσως να θυμώσετε ή να νιώσετε ταπεινωμένοι ή απλώς να το αγνοήσετε.

Η αλήθεια είναι ότι αυτό το άτομο αντιμετωπίζει το δικό του συναισθηματικό δηλητήριο και σας το είπε αυτό γιατί ήσασταν οι πρώτοι που βρεθήκατε στο δρόμο του. Δεν έχει να κάνει με σας. Δεν είναι τίποτα προσωπικό. Αν μπορέσετε να δείτε αυτή την αλήθεια, όπως είναι, δεν θα αντιδράσετε.

Μπορείτε να πείτε «Κοίταξε πόσο υποφέρει αυτό το άτομο», αλλά δεν το παίρνετε προσωπικά. Αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα, αλλά μπορεί να εφαρμοστεί σχεδόν σε όλα όσα συμβαίνουν κάθε στιγμή. Έχουμε ένα ‘’μικρό εγώ’’ που παίρνει τα πάντα προσωπικά, που μας κάνει να αντιδράμε υπερβολικά. Δεν βλέπουμε τι συμβαίνει πραγματικά, γιατί αντιδράμε αμέσως και το κάνουμε μέρος του ονείρου μας.

Η αντίδρασή σας προέρχεται από μια πεποίθηση που βρίσκεται βαθιά μέσα σας. Ο τρόπος με τον οποίο αντιδράτε έχει επαναληφθεί χιλιάδες φορές και σας έχει γίνει συνήθεια. Το πώς είστε είναι καθορισμένο. Και εδώ βρίσκεται η πρόκληση: να αλλάξετε τις καθ' έξιν αντιδράσεις σας, να αλλάξετε την καθημερινότητά σας, να διακινδυνεύσετε και να κάνετε διαφορετικές επιλογές. Αν οι συνέπειες δεν είναι αυτές που θέλετε, αλλάξτε τες ξανά και ξανά μέχρι να φτάσετε στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

Έχω πει ότι δεν επιλέγουμε ποτέ να έχουμε το Παράσιτο, το οποίο αποτελείται από τον Κριτή, το Θύμα και το Σύστημα Πεποιθήσεων. Αν γνωρίζουμε ότι δεν είχαμε επιλογή και αν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι δεν πρόκειται παρά για ένα όνειρο, ανακτούμε κάτι πολύ σημαντικό που είχαμε χάσει - κάτι που οι θρησκείες ονομάζουν «ελεύθερη βούληση». Οι θρησκείες διδάσκουν ότι, όταν δημιουργήθηκαν οι άνθρωποι, ο Θεός τους έδωσε ελεύθερη βούληση. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά το Όνειρο την πήρε και την κράτησε μακριά μας, γιατί το Όνειρο ελέγχει τη βούληση της πλειοψηφίας των ανθρώπων.

Υπάρχουν άνθρωποι που λένε: «Θέλω να αλλάξω, θέλω πραγματικά να αλλάξω. Δεν υπάρχει λόγος να είμαι τόσο φτωχός. Είμαι έξυπνος. Μου αξίζει να ζω καλύτερα, να κερδίζω περισσότερα χρήματα απ' όσα κερδίζω τώρα». Το γνωρίζουν ήδη, αλλά αυτό τους λέει ο νους τους. Τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι; Πηγαίνουν και ανοίγουν την τηλεόραση και περνούν ατέλειωτες ώρες παρακολουθώντας την. Λοιπόν, πόσο ισχυρή είναι η θέλησή τους;

Από τη στιγμή που αποκτάμε επίγνωση, αποκτάμε και επιλογές. Αν μπορούσαμε να έχουμε αυτή την επίγνωση συνεχώς, θα κατορθώναμε να αλλάξουμε τις συνήθειές μας, τις αντιδράσεις μας, ολόκληρη τη ζωή μας. Από τη στιγμή που αποκτάμε επίγνωση, ανακτούμε και την ελεύθερη βούληση και κατόπιν, ανά πάσα στιγμή, μπορούμε να επιλέξουμε να θυμηθούμε ποιοι είμαστε. Έτσι, αν ξεχάσουμε, μπορούμε να επιλέξουμε ξανά, αν έχουμε επίγνωση. Αλλά χωρίς επίγνωση, δεν έχουμε επιλογή.

Το να έχουμε επίγνωση σημαίνει να είμαστε υπεύθυνοι για τη ζωή μας. Δεν είμαστε υπεύθυνοι για όσα συμβαίνουν στον κόσμο. Είμαστε υπεύθυνοι για τον εαυτό μας. Δεν φτιάξαμε εμείς τον κόσμο όπως είναι σήμερα` ήταν ήδη διαμορφωμένος κατ' αυτόν τον τρόπο, προτού ακόμα γεννηθούμε. Δεν ήρθαμε εδώ με τη μεγαλειώδη αποστολή να σώσουμε τον κόσμο, να αλλάξουμε την κοινωνία, αλλά ασφαλώς ήρθαμε με μια μεγάλη, μια σημαντική αποστολή. Η πραγματική αποστολή που έχουμε στη ζωή είναι να γίνουμε ευτυχισμένοι και για να συμβεί αυτό πρέπει να εξετάσουμε τις πεποιθήσεις μας, τον τρόπο με τον οποίο κρίνουμε τον εαυτό μας, τον τρόπο με τον οποίο τον θυματοποιούμε.

Να είστε απολύτως ειλικρινείς σχετικά με την ευτυχία σας. Μην προβάλλετε μια ψευδή αίσθηση ευτυχίας λέγοντας σε όλους: «Κοιτάξτε με. Είμαι επιτυχημένος στη ζωή, έχω ό,τι θέλω, είμαι πολύ ευτυχισμένος», όταν δεν σας αρέσει ο εαυτός σας.

Όλα βρίσκονται εκεί για μας, αλλά πρώτα πρέπει να έχουμε το θάρρος να ανοίξουμε τα μάτια μας, να χρησιμοποιήσουμε την αλήθεια και να δούμε τι υπάρχει πραγματικά. Οι άνθρωποι είναι τυφλοί, και είναι τυφλοί επειδή δεν θέλουν να δουν. Ας χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα.

Μια νεαρή γυναίκα συναντά έναν άνδρα και νιώθει αμέσως μια έντονη έλξη. Οι ορμόνες της ανεβαίνουν στα ύψη και τον θέλει οπωσδήποτε. Όλες της οι φίλες μπορούν να δουν τι είναι πραγματικά αυτός ο άνδρας. Παίρνει ναρκωτικά, δεν έχει δουλειά, διαθέτει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που μπορούν να κάνουν μια γυναίκα να υποφέρει. Εκείνη, όμως, τον κοιτάζει, και τι βλέπει; Βλέπει μόνο αυτά που θέλει να δει. Βλέπει ότι είναι ψηλός, όμορφος, δυνατός, γοητευτικός. Δημιουργεί μια εικόνα του και προσπαθεί να αρνηθεί αυτά που δεν θέλει να δει. Λέει ψέματα στον εαυτό της. Θέλει πραγματικά να πιστέψει ότι η σχέση τους θα πετύχει. Οι φίλες της, της λένε: «Μα παίρνει ναρκωτικά, είναι αλκοολικός, δεν έχει δουλειά». Και εκείνη απαντάει: «Ναι, αλλά η αγάπη μου θα τον αλλάξει».

Φυσικά, η μητέρα της τον απεχθάνεται και ο πατέρας της το ίδιο. Οι γονείς της ανησυχούν γι' αυτήν επειδή μπορούν να διακρίνουν ποια θα είναι η κατάληξη. Της λένε: «Δεν είναι καλός για σένα». Η νεαρή γυναίκα απαντά: «Μου υποδεικνύετε τι να κάνω». Πηγαίνει ενάντια στη Μαμά και τον Μπαμπά της για να ακολουθήσει τις ορμόνες της και λέει ψέματα στον εαυτό της προσπαθώντας να δικαιολογήσει τις επιλογές της. «Δική μου είναι η ζωή και θα κάνω αυτό που θέλω εγώ».

Μήνες αργότερα, η σχέση την επαναφέρει στην πραγματικότητα. Η αλήθεια αρχίζει να βγαίνει στην επιφάνεια και κατηγορεί τον άνδρα για όσα δεν ήθελε να δει προηγουμένως. Δεν υπάρχει σεβασμός, υπάρχει πολλή κακοποίηση, αλλά τώρα η υπερηφάνειά της είναι πιο σημαντική. Πώς να γυρίσει πίσω στο σπίτι της, όταν η Μαμά και ο Μπαμπάς είχαν δίκιο; Αυτό απλώς θα τους δώσει ικανοποίηση. Πόσο διάστημα θα χρειαστεί αυτή η γυναίκα για να μάθει το μάθημα της; Πόσο αγαπάει τον εαυτό της; Ποιο είναι το όριο της αυτό-κακοποίησής της;

Όλος αυτός ο πόνος προέρχεται από το γεγονός ότι δεν θέλουμε να δούμε, ακόμα και όταν τα πράγματα είναι ξεκάθαρα μπροστά στα μάτια μας. Ακόμα και όταν γνωρίζουμε κάποιον και εκείνος προσπαθεί να υποκριθεί τον καλύτερο εαυτό του, ακόμα και με αυτό το ψεύτικο προσωπείο, δεν κατορθώνει να κρύψει την έλλειψη αγάπης και σεβασμού που τον διακρίνει. Αλλά εμείς δεν θέλουμε να το δούμε και δεν θέλουμε να το ακούσουμε. Γι' αυτό, ένας αρχαίος προφήτης είπε κάποτε: «Κανείς δεν είναι πιο τυφλός από τον άνθρωπο που δεν θέλει να δει. Κανείς δεν είναι πιο κωφός από τον άνθρωπο που δεν θέλει να ακούσει. Και κανείς δεν είναι πιο τρελός από τον άνθρωπο που δεν θέλει να καταλάβει».

Είμαστε τυφλοί, πραγματικά είμαστε, και το πληρώνουμε. Αλλά αν ανοίξουμε τα μάτια μας και δούμε τη ζωή όπως είναι, μπορούμε να αποφύγουμε αρκετό συναισθηματικό πόνο. Δεν σημαίνει ότι δεν θα ρισκάρουμε. Είμαστε ζωντανοί και θα πρέπει να ρισκάρουμε` και τι έγινε αν αποτύχουμε; Ποιος νοιάζεται; Δεν έχει σημασία. Μαθαίνουμε και προχωράμε χωρίς κρίσεις.

Δεν χρειάζεται να κρίνουμε, να κατηγορούμε ή να νιώθουμε ένοχοι. Χρειάζεται απλώς να αποδεχτούμε την αλήθεια μας και να σχεδιάσουμε μια καινούργια αρχή. Αν μπορέσουμε να δούμε τον. εαυτό μας όπως είναι, κάνουμε το πρώτο βήμα προς την αυτό αποδοχή - προς το τέλος της αυτό απόρριψης. Από τη στιγμή που θα μπορέσουμε να δεχτούμε τον εαυτό μας ακριβώς όπως είναι, τα πάντα μπορούν να αρχίσουν να αλλάζουν.

Όλοι έχουν την αξία τους και η Ζωή τη σέβεται. Αλλά αυτή δεν μετριέται σε δολάρια ή σε χρυσό- μετριέται σε αγάπη. Ακόμη περισσότερο, μετριέται σε αγάπη για τον εαυτό μας. Το πόσο αγαπάμε τον εαυτό μας, αυτή είναι η αξία μας και η Ζωή τη σέβεται. Όταν αγαπάτε τον εαυτό σας, η αξία σας είναι εξαιρετικά υψηλή και αυτό σημαίνει ότι η ανοχή σας στην αυτο-κακοποίηση είναι πολύ μικρή. Είναι πολύ μικρή γιατί σέβεστε τον εαυτό σας. Σας αρέσει ο εαυτός σας όπως είναι και αυτό ανεβάζει ακόμα περισσότερο την αξία σας. Αν δεν σας αρέσουν κάποια πράγματα στον εαυτό σας, η αξία σας είναι λίγο μικρότερη.

Μερικές φορές, κρίνουμε τον εαυτό μας τόσο σκληρά που αισθανόμαστε την ανάγκη να μουδιάσουμε για να μπορέσουμε να συμβιώσουμε μαζί του. Αν δεν συμπαθείτε ένα άτομο, μπορείτε να απομακρυνθείτε από κοντά του. Αν δεν συμπαθείτε μια ομάδα ανθρώπων, μπορείτε να κάνετε το ίδιο. Αλλά αν δεν συμπαθείτε τον εαυτό σας, δεν έχει σημασία πού θα πάτε` είναι πάντα μαζί σας. Για να αποφύγετε να είστε με τον εαυτό σας, έχετε ανάγκη από κάτι που θα σας μουδιάσει, που θα σας αποσπάσει την προσοχή από αυτόν. Ίσως το αλκοόλ να βοηθήσει. Ίσως τα ναρκωτικά ή το φαγητό - να τρώτε, να τρώτε, να τρώτε. Η αυτο-κακοποίηση μπορεί να γίνει πολύ χειρότερη. Υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά μισούν τον εαυτό τους. Είναι αυτοκαταστροφικοί και σκοτώνουν τον εαυτό τους σιγά-σιγά γιατί δεν έχουν το θάρρος να το κάνουν γρήγορα.

Αν παρατηρήσετε αυτοκαταστροφικούς ανθρώπους, θα δείτε ότι προσελκύουν ανθρώπους σαν και αυτούς. Τι κάνουμε αν δεν μας αρέσει ο εαυτός μας; Προσπαθούμε να μουδιάσουμε με αλκοόλ για να λησμονήσουμε τον πόνο μας. Αυτή τη δικαιολογία χρησιμοποιούμε. Πού θα βρούμε αλκοόλ; Πηγαίνουμε σε ένα μπαρ για να πιούμε, και μαντέψτε ποιοι θα είναι εκεί!

Άνθρωποι σαν κι εμάς, που προσπαθούν και αυτοί να ξεφύγουν από τον εαυτό τους, που προσπαθούν και αυτοί να μουδιάσουν. Μουδιάζουμε μαζί, αρχίζουμε να μιλάμε για τον πόνο μας και συνεννοούμαστε πολύ καλά. Αρχίζουμε ακόμα και να το απολαμβάνουμε. Συνεννοούμαστε τέλεια γιατί εκπέμπουμε στην ίδια συχνότητα. Είμαστε και οι δύο αυτοκαταστροφικοί. Στη συνέχεια πληγώνουμε ο ένας τον άλλον - μια τέλεια σχέση στην κόλαση.

Τι συμβαίνει όταν αλλάξετε; Για κάποιο λόγο, δεν έχετε πλέον ανάγκη το αλκοόλ. Δεν έχετε πρόβλημα να είστε με τον εαυτό σας και πραγματικά το απολαμβάνετε. Σταματάτε να πίνετε, αλλά έχετε τους ίδιους φίλους και όλοι πίνουν. Μουδιάζουν, αρχίζουν να γίνονται ευτυχισμένοι, αλλά εσείς μπορείτε να δείτε καθαρά ότι η ευτυχία τους είναι πλασματική. Αυτό που αποκαλούν ευτυχία είναι μια επανάσταση ενάντια στον συναισθηματικό τους πόνο. Στο πλαίσιο αυτή της "ευτυχίας", είναι τόσο πληγωμένοι που διασκεδάζουν πληγώνοντας άλλους ανθρώπους, αλλά και τον εαυτό τους.

Δεν ταιριάζετε πλέον με αυτούς και φυσικά δυσανασχετούν μαζί σας, γιατί δεν είστε πια σαν κι αυτούς. «Με απορρίπτεις γιατί δεν πίνεις πια μαζί μου, δεν "φτιάχνεσαι" μαζί μου». Τώρα, πρέπει να επιλέξετε: μπορείτε να κάνετε ένα βήμα προς τα πίσω η μπορείτε να προχωρήσετε σε ένα άλλο επίπεδο συχνότητας και να γνωρίσετε ανθρώπους που επιτέλους αποδέχονται τον εαυτό τους όπως και εσείς. Ανακαλύπτετε ότι υπάρχει ένα άλλο πεδίο πραγματικότητας, ένα νέο είδος σχέσης, και δεν ανέχεστε πλέον συγκεκριμένου είδους κακοποιήσεις.

Maria Pinoti