Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013

Να αρχίσουμε δηλαδή να απαιτούμε ποιότητα και όχι ποσότητα.

Συνθετική η διάθεση να δούμε πιο αναλυτικά όλα αυτά τα διαφορετικά στοιχεία, που λειτουργούν ταυτόχρονα και σε πολλά επίπεδα. Κοινά σημεία όπου δένει ο μακρόκοσμος με τον μικρόκοσμο μας. Μύστες, Μεταφυσικοί ερευνητές, Αλχημιστές, αλλά και απλοί άνθρωποι. Στάθηκαν μπροστά σε αυτό το μεγαλείο του Ήχου, του Χρώματος, του Αρώματος και των Αριθμών και απλά, μα, πολύ απλά επιβεβαίωσαν την πολλαπλή  και ταυτόχρονη δυναμική τους.

Κινούμαστε μέσα σε ένα κόσμο γεμάτο από φωνές, κραυγές, μουσική, ψαλμωδίες και ψιθύρους. Αφουγκραζόμαστε με αγαλλίαση ένα τραγούδι ή μία μελωδία και μαγευόμαστε από μια φωνή ήρεμη και ζεστή.

Φτάνουμε σε απόγνωση και τότε στρέφουμε τα μάτια προς τον ουρανό και από μέσα μας βγαίνει μια κραυγή, μια κραυγή που είναι σαν να σκίζει την καρδιά μας και ταυτόχρονα, σκίζει τα πέπλα της Γης και περνά με δύναμη σε άλλες σφαίρες. Άλλοτε πάλι, είναι τόση η χαρά μας, που το γάργαρο γέλιο και οι φωνές μας φέρνουν δάκρυα στα μάτια μας και ευφραίνουν τα σωθικά μας.

Ας σκεφτούμε πως με το που βγήκαμε στο Φως, πάνω σε τούτο τον πλανήτη, δηλώσαμε την παρουσία μας, με ένα δυνατό κλάμα, μια πρωτογενή κραυγή, σίγουρα αυτός ο ήχος  απελευθέρωσε ενέργειες εσωτερικές, που για εννέα ολόκληρους μήνες, φυλάσσονταν μέσα στο μητρικό Ύδωρ.

Σιγοψιθυρίζουμε πολλές φορές, μια μελωδία, αλλά δύσκολα πάει το μυαλό μας στις μουσικές νότες…

Το περίφημο κλειδί του Σολ: Όπου επτά διαφορετικές νότες ΝΤΟ- ΡΕ- ΜΙ- ΦΑ- ΣΟΛ- ΛΑ- ΣΙ Μας δίνουν το αποτέλεσμα της εκάστοτε αγαπημένης μελωδίας μας …. Όλα αυτά μαζί είναι Ήχος και η επίδρασή του, στη ζωή μας, είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Και όπως αναφέρει στο βιβλίο του «η Επιστήμη των Δονήσεων» ( βιβλιοθήκη της Σφιγγός 1966) ο Πέτρος Γραβιγγερ: 
«….η μουσική πράγματι είναι το λεπτότερον ψυχικόν μέσον το οποίον υποβοηθεί και τον απλούστερον θνητόν εις την διαίσθησιν των ανώτερων ρυθμών, ους το πνεύμα δεν θα ηδύνατο άλλως να συλλάβη.»
Ο ήχος έχει πολλές και ευεργετικές ιδιότητες, ακόμα και θεραπευτικές, πάνω στο ζωικό, το φυτικό και το ορυκτό βασίλειο. Οι θεραπευτικές ιδιότητες των ήχων της μουσικής, είναι γνωστές από αρχαιοτάτων χρόνων.

Ο Ελληνικός Πολιτισμός έχει να παρουσιάσει τον Θεό Απόλλωνα, όπου μέσω της λύρας του, εξέφραζε τη Θεία μουσική του, μιας και ήταν μία από τις κύριες  ιδιότητες του, αφου εθεωρείτο ο κατεξοχήν θεός της Αρμονίας, του Λόγου, της Τάξεως και των Αριθμών.

Ο  Ορφέας μέσα από τη ρυθμικότητα της φωνής του, αλλά και τους αρμονικούς ήχους της λύρας του εικάζεται πως είχε επίδραση πάνω στα δένδρα, τα άγρια ζώα, του λίθους, ακόμα- ακόμα και πάνω στο ηγέτη του Άδη.

Οι Πυθαγόρειοι, αναφερόμενοι στον ήχο και την επίδρασή του, λέγουν πως η μουσική και το τραγούδι, ασκούν μια ιδιάζουσα ενέργεια σε όλες τις ιερουργίες, διότι θέτουν σε αρμονία την ψυχή, με τις ανώτερες δονήσεις του Κόσμου. Μας προτρέπουν δε να χρησιμοποιούμε το λόγο με προσοχή, ώστε να είναι αρμονικός και σύμφωνος με τους Νόμους της Φύσης.

Αλλά αν περάσουμε και σε διαφορετικούς Πολιτισμούς, που προϋπήρχαν του Ελληνικού, θα διαπιστώσουμε πως και εκεί ο ήχος, είχε ένα πρωτεύοντα ρόλο.

"Οι ποιηταί και οι ρήτορες, ορίζουν την Μουσικήν ως την ηχώ της Σοφίας, ως την πηγήν και μητέρα της Αρετής, ως τον αγγελιοφόρον του Ύπατου Όντος, ως την Τέχνην που αποκαλύπτει το άλλως ανέκφραστο Ον και που επανάγει τον άνθρωπον προς Αυτόν" 

Στις ημέρες μας τα πράγματα διαφοροποιούνται, δεχόμαστε καταιγισμό άτακτων και χαοτικών ήχων, συχνοτήτων και υπερήχων. Με άγνωστα αποτελέσματα, πάνω στην ψυχική και τη σωματική μας ισορροπία.

Βέβαια το μέλλον θα δείξει κατά πόσο όλος αυτός ο ηχητικός πόλεμος θα αποβεί υπέρ μας ή εναντίον μας. Το σίγουρο πάντως είναι πως όσο και αν το αυτί μας δεν αντιλαμβάνεται ή δεν ενοχλείται από όλα αυτά που εισπράττει, δεν παύει να αντιδρά το νευρικό μας σύστημα. Διότι απλά είναι ο επόμενος αποδέκτης, μετά το αυτί, πού επωμίζεται όλο αυτό το ηχητικό  και παράλληλα χαοτικό κατασκεύασμα των καιρών μας.

Ξεχασμένο όνειρο λοιπόν η Αρμονία στη ζωή μας, όπως επίσης και η ομορφιά.

Αν αναλογιστούμε τον επηρεασμό που δεχόμαστε μέσα από τηλέφωνα, τηλεόραση, μεγάφωνα, δυσαρμονικές συχνότητες και μια σειρά κατασταλτικών μέσων, νομίζω πως έχει έρθει η ώρα να κάνουμε μια αλλαγή στη ζωή μας.

Να αρχίσουμε δηλαδή να απαιτούμε ποιότητα και όχι ποσότητα. Μοιραία θα οδηγηθούμε προς άλλες κατευθύνσεις,  πολύ  πιο φυσικές και παράλληλα πολύ πιο αναγνωρίσιμες , στα μέτρα του πνεύματος και του σώματος μας. 

Βέβαια όλα αυτά θα συμβούν, αφού πρώτα αναγνωρίσουμε στον εαυτό μας το δικαίωμα του «ευ ζην» και μη φαντάζεστε πως αυτό το «ευ ζην», είναι στη χλιδή  ή στην κατοχή ακριβών πραγμάτων  και καλού φαγητού, κάθε άλλο, είναι το ακριβώς αντίθετο. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: