Αν Θυμάσαι, Είσαι Εσύ

Η διαφορά ανάμεσα στο να θυμάσαι και στο να μην ξεχνάς.

Να μη γίνει post-it στο ψυγείο, αλλά tattoo στην ψυχή σου.

Τότε θα ξέρεις ότι άξιζε.

Να μη γίνει υπενθύμιση χαμένη σ’ ένα ημερολόγιο κινητού, αλλά σημάδι.
Τότε θα ξέρεις ότι πραγματικά σου άξιζε.

Να θυμάσαι, είναι χαμόγελο πριν κοιμηθείς.
Να μην ξεχνάς, είναι υποχρέωση που γίνεται όλο και πιο κουραστική.
Να θυμάσαι, σαν πέτρα σε ξερολιθιά που χρόνια ολόκληρα ξέρει γιατί μένει εκεί.

Αν θυμάσαι, είσαι εσύ.
Αν προσπαθείς να μην ξεχάσεις είσαι οι άλλοι που, αν χαθούν, θα ξεχάσεις.

Να θυμάσαι, σημαίνει ότι είναι μέσα σου.
Να μην ξεχνάς, σημαίνει απλώς ότι το παίρνεις μαζί σου, σα μπρελόκ.

Όταν ακούσεις «μην ξεχάσεις να…» τότε ήδη ξέχασες.
Ή ξέρουν ότι θα ξεχάσεις.
Ή το φοβούνται…
Ή δε θες πια να θυμάσαι κι ας μη μπορείς να το ξεχάσεις.

Να θυμάσαι, είναι νερό στη δίψα.
Να μην ξεχνάς, είναι τόσα ποτήρια νερό την ημέρα.

Όταν θυμάσαι, αγαπάς.
Όταν θυμώνεις, δεν ξεχνάς.

Να θυμάσαι, είναι ταξίδι με πλοίο σ’ ανοιχτές θάλασσες.
Να μην ξεχνάς είναι πλοίο μέσα σε μπουκάλι.

Όταν θυμάσαι, προχωράς. Με όσα χάθηκαν και όσα γλέντησες.
Όταν προσπαθείς να μη ξεχάσεις, είναι στριφογύρισμα σε ιδρωμένα από αγωνία σεντόνια

Αν θυμάσαι είναι ευχή.
Αν δεν ξεχάσεις, ίσως να είναι και απειλή.
Θες να σε θυμούνται, όχι να μη σε ξεχάσουν.
Επειδή ξέρεις τη μεγάλη διαφορά.

Να θυμάσαι είναι ένας έρωτας που μεγαλώνει.
Να μην ξεχνάς είναι ένα πάθος, μέχρι το επόμενο.
Να θυμάσαι.
Μόνο να θυμάσαι.

Έτσι θα ξεχωρίζεις τα σημαντικά.
Τα υπόλοιπα μπορείς ελεύθερα να τα ξεχάσεις.
Δεν άξιζαν για σένα…

Από την ιστορία της Α. Όχι από την ιστορία μιας κάποιας Α.

Είναι η διαφορά ανάμεσα στο να θυμάσαι και στο να μην ξεχνάς