Ευτυχίαν εύχου

Σκεφτείτε τον μύθο εκείνου που του επιτρέψανε να περιτρέξει έκταση γης, κι όση κατάφερνε να κλείσει μέχρι τη δύση του ήλιου θα την έκανε δική του. Θυμηθείτε τον άκλειστο κύκλο, από την απληστία και τελικά πως πέτυχε να πάρει μονάχα τα δυο μέτρα που του αναλογούσανε για ένα αξιοπρεπές μνήμα.

Δεν είχε νόημα λοιπόν η προσπάθεια του, παρ’ όλο που θα ‘χε χαρακτηριστεί ως …καλή. Διότι εδώ δεν υπάρχει αργυρό ή χάλκινο μετάλλιο, παρά μονάχα το χρυσό κι ευτυχώς δεν είναι μονάχα ένας ο νικητής, αλλά μπορούνε να ‘ναι πολλοί, αν όχι όλοι.  Αυτή λοιπόν η βαρεμάρα είναι ασφαλής ένδειξη πως πετύχαμε τους στόχους μας και τώρα μπορούμε να δρέψουμε. Δεν υπάρχει περίπτωση να …χορτάσει ποτέ ο άνθρωπος κι ο νους του.

Από πλούτη, από έρωτα, από στόχους. Οπότε είναι φαύλο να τρέχει κανείς μέχρι τέλους. Ξέρω -κι είμαι σίγουρος πως κι εσείς ξέρετε- ανθρώπους που ‘χουνε πολλά, που τρέχουνε για πιότερα και δεν έχουνε χρόνο να …φάνε τα κερδισμένα τους. Αντ’ αυτού μάλιστα, είναι στη πρίζα εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Δεν έχει νόημα!   

Αυτή η βαρεμάρα, η αίσθηση πως δε κάνουμε τίποτε για μας, είναι ασφαλής ένδειξη ευτυχίας και για έναν ακόμα λόγο. Σκεφτείτε πως σας είπανε το πιο καταπληκτικό κι αστείο ανέκδοτο. Ως πόση ώρα πιστεύετε πως μπορείτε να γελάτε μ’ αυτό; Πέντε λεπτά; Δέκα; Δεκαπέντε; Και πολλά είπα! Το ίδιο συμβαίνει και με την ευτυχία. Το σημείο ζενίθ της είν’ η ώρα της απόλυτης επίτευξης και λίγο μετά. Ύστερα τι νομίζετε πως ακολουθεί; Μα η …βαρεμάρα κι η ρουτίνα.  

Είν’ ασφαλής ένδειξη λοιπόν! Αν φτάσετε σε τέτοιο στάδιο και νιώσετε έτσι, τότε… βάλτε στόχο να τη διατηρήσετε. Όχι τη βαρεμάρα φυσικά! Την ευτυχία και τα κεκτημένα της, Συνεχίστε ν’ αναζητάτε στόχο το να βρίσκετε τρόπους να διατηρήσετε ζωντανό το ενδιαφέρον και την ομορφιά στην εργασία σας. Φρεσκάρετε τον πεπαλαιωμένο -ενδεχομένως- έρωτα σας. Γίνετε ακόμα καλύτερος γονέας, -αν έχετε παιδιά- χωρίς να χρειάζεται να αγοράζετε το Εμπάιρ Στέητ Μπίλντιγκ, για δώρο, γιατί ξέρετε πια καλά πως δε μετρά.

Δε χρειάζεται καν να γίνεται Πρόεδρος της χώρας ή της εταιρείας σας και να ρισκάρετε -πχ- την ευτυχία και τη γαλήνη της οικογένειάς σας. Μήτε να ρισκάρετε την ασφάλεια και τη ζεστασιά του σπιτικού σας για κάποιο …τρίτο πρόσωπο, όσο κι αν φαντάζει γλυκύ και συναρπαστικό κάτι τέτοιο. Σκεφτείτε πως όλη η γλύκα του κόσμου απ’ αυτά, δεν αντισταθμίζει μια πιθανήν απώλεια, όλου του δομήματος που οι ίδιοι παλέψατε να φτιάξετε.   

Αν βαριέστε λοιπόν, πέστε : «Βαριέμαι: ‘Αρα είμαι ευτυχής κι αν δε προσέξω μπορεί πανεύκολα να πάψω να ‘μαι.

terra papers