Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014

Οι λέξεις αποτελούν το κυριότερο μέσο ελέγχου.

«Οι λέξεις αποτελούν το κυριότερο μέσο ελέγχου. Η υποβολή είναι λέξεις. Η πειθώ είναι λέξεις. Η διαταγή είναι λέξεις. Δεν υπάρχει μηχανή ελέγχου που να μη λειτουργεί με λέξεις(…) Ο λόγος πλέον είναι ιός. Ο λόγος μπορεί κάποτε να ήταν ένα υγιές νευρικό κύτταρο. Τώρα αποτελεί έναν παρασιτικό οργανισμό που εισβάλλει και προκαλεί βλάβη στο κεντρικό νευρικό σύστημα. 

Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει απολέσει τη δυνατότητα επιλογής της σιωπής. Δοκιμάστε να σταματήσετε τον εσωτερικό σας μονόλογο: την εσωτερική, μη αρθρωμένη, αφωνική ομιλία. Προσπαθήστε να πετύχετε έστω και δέκα δευτερόλεπτα εσωτερικής σιωπής. Θα βρείτε μπροστά σας ένα οργανισμός που αντιστέκεται και που σας αναγκάζει να μιλήσετε. Ο οργανισμός αυτός είναι ο λόγος»

Το θέμα είναι να τολμάς!

Ένα παιχνίδι είναι.

Και σαν όλα τα παιχνίδια μπορεί να χάσεις ή να κερδίσεις. Μπορεί και να πληγωθείς.

Το θέμα είναι να τολμάς!

Για όλα τα όμορφα πράγματα στη ζωή πρέπει να τζογάρεις. Μόνο οι μούμιες είναι απόλυτα ασφαλείς στις προθήκες τους.

Να έχεις υπόψη σου,πως όταν παίρνεις σβάρνα τη ζωή σαν να είναι μια σειρά από μπαράκια,σε μερικά από αυτά σερβίρουν μπόμπες.Αν σε πιάσει πονοκέφαλος δεν είναι ανάγκη να βαρέσεις συναγερμό.Θα περάσει..

Συμβουλές για καλή τύχη και ευτυχία

Θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε και να υιοθετήσουμε κάποιες απλές πρακτικές στην καθημερινή μας ζωή

* Να καταγράψουμε και να συνειδητοποιήσουμε τα λάθη που έχουμε ήδη κάνει και να συμφωνήσουμε να μην τα ξανακάνουμε.

* Να οριοθετήσουμε την ευτυχία μας σε ένα καινούργιο πλαίσιο που δεν θα είναι μόνο υλιστικό. Η ευτυχία δεν εξαρτάται μόνο από την οικονομική άνεση.

* Να προσπαθήσουμε να εξασφαλίσουμε την ψυχική μας γαλήνη και εσωτερική ηρεμία, αποφεύγοντας αρνητικές ενέργειες, συμπεριφορές και, πάνω απ’ όλα, σκέψεις και τάσεις. Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι κάποιες δυσκολίες στη ζωή μας έχουν τελικά καλό σκοπό για το μέλλον μας και πρέπει να τις υπομένουμε καρτερικά. Ακόμα, πρέπει να προσπαθούμε να διακρίνουμε τα λάθη μας, όταν κάποιο αρνητικό αποτέλεσμα εκφραστεί κάποια στιγμή στη ζωή μας.

* Να αγαπήσουμε τον κόσμο μας όπως είναι και να θεωρήσουμε ότι κάποιοι άνθρωποι που συμπεριφέρονται αρνητικά χρειάζονται ουσιαστικά βοήθεια και συμπόνια.

* Να νικήσουμε το υπερεγώ μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι οι όποιες επιτυχίες σημειώνουμε κάποιες στιγμές στη ζωή μας είναι απόρροια της συμβολής και κάποιων άλλων προϋποθέσεων-βοηθειών που έχουμε κληροδοτήσει από το σύμπαν.

Μας κουφαίνουν τα κάμπριο!

Το να οδηγεί κανείς το κάμπριό του με κατεβασμένη την κουκούλα και μεγάλη ταχύτητα μπορεί να είναι in, αλλά έχει μια απρόσμενη συνέπεια: μπορεί να προκαλέσει σοβαρές και – το χειρότερο – μόνιμες βλάβες στην ακοή. Γιατί; Η απάντηση κρύβεται στον συνδυασμένο θόρυβο της μηχανής, του δρόμου, της κίνησης και του αέρα.

Αυτό είναι το συμπέρασμα μελέτης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Otolaryngology - Head and Neck Surgery» και θέλησε να διερευνήσει σε τι επίπεδα ήχου εκτίθεται κανείς όταν οδηγεί το κάμπριο αυτοκίνητό του σε αυτοκινητόδρομο, με κατεβασμένη κουκούλα, και με ταχύτητα 50, 60 και 70 μίλια την ώρα (80, 96 και 112 χιλιόμετρα την ώρα αντιστοίχως).

Για να το διαπιστώσουν αυτό, δύο ερευνητές άρχισαν να οδηγούν διάφορα κάμπριο αυτοκίνητα, διαφορετικές ώρες της ημέρας και σε διαφορετικές συνθήκες κίνησης. Στη διάρκεια της οδήγησης μετρούσαν συνεχώς την ένταση του ήχου, τόσο στη θέση του οδηγού όσο και σε αυτή του συνοδηγού. Οι μετρήσεις γίνονταν με ένα βαθμονομημένο iPhone εξοπλισμένο με ειδικό λογισμικό μέτρησης των ντεσιμπέλ (είναι η μονάδα μέτρησης του ήχου).

Κρύωμα; Κάν' το όπως η γιαγιά

Όταν κανείς είναι κρυωμένος, ο χρόνος «σέρνεται». Οι εργάσιμες ώρες κυλούν αργά και βασανιστικά, ο ύπνος είναι ανήσυχος και με διακοπές, η παρουσία άλλων ανθρώπων γύρω μας, πηγή διαρκούς ενόχλησης. Φυσικό είναι λοιπόν να σπεύδουμε στο φαρμακείο για να προμηθευτούμε ό,τι ανακουφιστικό κυκλοφορεί. 

Όμως, ακόμα και οι επιστήμονες παραδέχονται ότι τα φαρμακευτικά σκευάσματα πολύ λίγο βοηθούν σε σχέση με το απλό κρύωμα. Η μόνη αποδεδειγμένα αποτελεσματική «αγωγή» είναι ακόμα και σήμερα τα γιατροσόφια των γιαγιάδων και των μαμάδων μας.

Ας θυμηθούμε λοιπόν τα κυριότερα:

1. Κοιμόμαστε με ανασηκωμένο κεφάλι. Μερικά έξτρα μαξιλάρια θα μας βοηθήσουν να αναπνέουμε πιο εύκολα ώστε το πρωί να είμαστε ξεκούραστοι.

2. Κάνουμε ζεστά ντους. Ο ατμός που παράγεται από το ζεστό νερό βοηθάει στο άνοιγμα των αναπνευστικών οδών.

Οι θετικές σκέψεις μας κάνουν πιο ευτυχισμένους

Ακόμη και αν ανησυχούμε συχνά για το μέλλον, φαίνεται πως κατά βάθος είμαστε αισιόδοξοι. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Μάλιστα, όσο δύσκολα και αν είναι τα πράγματα, έχουμε την τάση να θεωρούμε πως τελικά όλα θα πάνε καλά. Αυτό από μόνο του είναι ικανό να μας φτιάξει τη διάθεση βραχυπρόθεσμα, αλλά και να αυξήσει τις πιθανότητες να συμβεί πράγματι κάτι καλό στο μέλλον. Πώς κατέληξαν οι ειδικοί στο παραπάνω συμπέρασμα; 

Στο πλαίσιο της μελέτης τους, οι επιστήμονες ζήτησαν από μια ομάδα εθελοντών να απαντήσει σε μια σειρά από ερωτήσεις. Στόχος τους ήταν να δουν κατά πόσον η ψυχική τους διάθεση μπορούσε να επηρεαστεί από το πώς έφερναν στο μυαλό τους περιστατικά του παρελθόντος, αλλά και γεγονότα που θα μπορούσαν να συμβούν στο μέλλον.

Αυτά που διαπίστωσαν είναι ενδεικτικά: όσο πιο εύκολα ανακαλούσαν οι συμμετέχοντες θετικά φορτισμένες εμπειρίες, τόσο πιο χαρούμενοι αισθάνονταν. Τα αρνητικά συμβάντα του παρελθόντος, πάλι, έρχονταν στην επιφάνεια με μεγαλύτερη δυσκολία, συνοδευόμενα από θλίψη. Όταν όμως ζητήθηκε από τους εθελοντές να οραματιστούν το μέλλον, τότε αυτοί στη συντριπτική τους πλειοψηφία σκέφτηκαν θετικά.

Οι συμφορές του δανεισμού

''Το δανείζεσθαι της εσχάτης αφροσύνης και μαλακίας εστίν'' 

«Ο δανεισμός είναι πράξη υπέρτατης αφροσύνης και μαλθακότητας»! Το είπε ο Πλούταρχος τον 1ο μ.κ.ε αιώνα και να που έφθασε η στιγμή να εκτιμηθούν οι λόγοι του.

« Έχεις; Μη δανείζεσαι γιατί δεν σου λείπουν. Δεν έχεις; Μη δανείζεσαι γιατί δεν θα ξεπληρώσεις το χρέος σου»,

«Οι οφειλέτες είναι δούλοι όλων των δανειστών τους. Είναι δούλοι δούλων αναιδών και βάρβαρων και βάναυσων».

Η σύμβαση του Αλτρουισμού

Ο αλτρουισμός, αυτή η ηθική αρχή που δηλώνει την ανιδιοτελή μέριμνα για τους άλλους, αυτή η συνειδητή άρνηση του ατομικού συμφέροντος προς όφελος του συλλογικού, είναι μια δυσνόητη έννοια για πολλούς. Ιδιαίτερα σ’ ένα σύστημα μαζικής δημοκρατίας όπου ο καθένας είναι άγνωστος για τους άλλους, πώς να επινοηθεί ο αλτρουισμός; Ενώ η λέξη φιλοξενία είναι εντελώς συνηθισμένη, είναι ενδεικτικό ότι η λέξη αλτρουισμός δεν είναι ελληνικής προέλευσης και ότι η μόνη λέξη που σχετίζεται μ’ αυτήν την έννοια και είναι θετικότατη σε άλλες γλώσσες και που είναι ελληνικής προέλευσης, η εμπάθεια, έχει μια αρνητική έννοια στα ελληνικά.

Κι αν πιστεύουμε στις ρηξικέλευθες ιδέες του Ludwig Wittgenstein και θυμηθούμε «Τα όρια της γλώσσας μου είναι τα όρια του μυαλού μου. Οι γνώσεις μου περιορίζονται σε ό,τι μπορώ να αποτυπώσω λεκτικά» καταλαβαίνουμε πόσο σημαντική είναι η διαδικασία της επινόησης της λέξης αλτρουισμός.

Η λεκτική δυσκολία προκαλεί μια γνωστική δυσκολία στο κοινό που δεν γνωρίζει τα νοητικά σχήματα αυτής της ηθικής αρχής. Γι’ αυτόν τον λόγο, η φυσιολογική ανταπόκριση στον αλτρουισμό δεν είναι πρώτα θετική, μα ερωτηματική. Η θετική πράξη δεν είναι επαρκής. Πάντα υπάρχει η ερώτηση: Γιατί το κάνετε αυτό; Λες και αυτό που είναι δυσνόητο να είναι αναγκαστικά επικίνδυνο. Η μόνη απάντηση στον λόγο της ύπαρξης του αλτρουισμού είναι: η ανάγκη.

Η φιλοσοφία της Ανατολής

Τρία πολύ σημαντικά παρακλάδια της φιλοσοφίας εμφανίστηκαν περίπου στην ίδια περίοδο της αρχαιότητας, δηλαδή από το 600 έως το 400 π.Χ. Το ένα παρακλάδι, που ήταν και υπεύθυνο για τη γενική εικόνα που έχουν οι περισσότεροι για τους φιλόσοφους, είναι η Αθηναϊκή σχολή με κορυφαίες φυσιογνωμίες τους Σωκράτη, Πλάτωνα και Αριστοτέλη. Αυτοί βασίζονταν και σε μερικούς σπουδαίους προσωκρατικούς (όπως οι Κυνικοί και οι πρώιμοι Στωικοί). 

Τον ίδιο καιρό, σε ένα διαφορετικό σημείο του πλανήτη, οι Σοφοί των Δασών της Ινδίας, με πιο διάσημο τον Σιντάρτα Γκοτάμα (Βούδα), συμπλήρωναν την ινδουιστική κοσμοθεωρία. Στην άλλη άκρη του κόσμου, ο Κομφούκιος και ο Λάο Τσου ανέπτυσσαν τον κομφουκιανισμό και τον τσοϊσμό, τα οποία μαζί με το παλιότερο I Τσινγκ αποτελούσαν τον πυρήνα της κινέζικης φιλοσοφίας.