Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013

Ο άνθρωπος χωρίς όνειρα

''...Ξέρετε, ζούμε σε κοινωνίες που ζουν μέσα στα όνειρά τους. Όταν η κοινωνία δεν το καταλαβαίνει, τους φτιάχνουν και μία Ονειρούπολη. Όταν η κοινωνία ζει μέσα στην Ονειρούπολη βρίσκει ότι η κοινωνία είναι σκληρή. Όταν η κοινωνία είναι σκληρή, γίνεται θέαμα. Όταν είναι θέαμα, γίνεται ψεύτικη. Όταν γίνεται ψεύτικη, γίνεται θέατρο. Άρα εγώ αποφάσισα να αρχίσω κατ' ευθείαν με την αλήθεια του θεάτρου, που ομολογεί σε όλους ότι είναι θέατρο.

Δεν είμαστε στον χώρο του ονείρου, αλλά στον χώρο του οράματος. Στην ουσία, αν το σκεφτείτε καλά, όταν σας προτείνουν να ονειρεύεστε, στην πραγματικότητα σας προτείνουν να κοιμάστε. Γιατί μόνο όταν κοιμάστε ονειρεύεστε. Άρα θα ήταν καλό όταν σας πουλάν όνειρα, να μην ξεχνάτε ότι σας πουλάν ύπνο. Και όπως ξέρετε, η λέξη έξυπνος σημαίνει αυτόν που βγαίνει από τον ύπνο. Κατά συνέπεια είναι λίγο δύσκολο να ονειρευτεί.''

Το πιο πολύτιμο αγαθό είναι η γνώση...

Το πιο πολύτιμο αγαθό είναι η γνώση.
Το χρήμα χάνεται, η υγεία και η δύναμη μειώνονται, 
αλλά ότι έχει κερδηθεί από το νου μένει δικό του.

Οι φιγούρες της τράπουλας δεν είναι τυχαίες

Βαλές, η Ντάμα και ο Ρήγας είναι τα πιο γνωστά χαρτιά της τράπουλας, ωστόσο ελάχιστοι γνωρίζουν τι πραγματικά απεικονίζουν. Σύμφωνα λοιπόν με τους ιστορικούς, οι φιγούρες αυτές δεν είναι τυχαίες, αλλά αναφέρονται σε μεγάλες μορφές της αρχαιότητας.

Η λέξη «τράπουλα» προέρχεται από την ιταλική λέξη «trappola» που στην ιταλική γλώσσα έχει διττή σημασία ως «παγίδα» αλλά και ως «δόλος» και προέρχεται από το ιταλικό παιχνίδι «ταρόκ» ή «ταρόκο», που παιζόταν με μεγάλα χοντρά τετράγωνα ή παραλληλόγραμμα χαρτόνια με αριθμημένες φιγούρες.

Ἐνοχή ~ Τ. Λειβαδίτης

Τὸ ζητοῦσαν, λοιπόν, σὲ τί εἶχα φταίξει, ἔμενα τὸ μόνο μου ἔγκλημα ἦταν ὅτι δὲν μπόρεσα νὰ μεγαλώσω, κυνηγημένος πάντα, ποῦ νὰ βρεῖς καιρό, ἔτσι ἔμεινα εὔπιστος κι ἀγκάλιαζα τὸ κρύο σίδερο τῆς γέφυρας.

Ἐνῷ ἀπ᾿ τὸ βάθος, μακριά, μὲ κοίταζε σὰν ξένο ἡ πιὸ δική μου ζωή.

Πόσο Γρήγορα είσαι Αποφασισμένος να Βαδίσεις;

Ο δάσκαλος Ζεν Roshi Kapleau έκοβε ξύλα δίπλα στο δρόμο, λίγα χιλιόμετρα μακριά από το χωριό του. Μετά από λίγο ένας άνδρας φάνηκε στο δρόμο, βαδίζοντας με κατεύθυνση προς το χωριό του. Πλησιάζοντας, ο ξένος ρώτησε τον δάσκαλο : «Μπορείς να μου πεις σε παρακαλώ, πόση ώρα θέλω για να φτάσω στο χωριό;»

Ο δάσκαλος τον άκουσε, κοίταξε το δρόμο προς το χωριό και δεν είπε τίποτε, αντίθετα έσκυψε συνεχίζοντας την εργασία του. Έτσι, ο άνδρας μην παίρνοντας απάντηση, τον ξαναρώτησε φωνάζοντας δυνατότερα αυτή τη φορά: «Πόση ώρα θα κάνω μέχρι το χωριό;»

Όμως ο δάσκαλος ούτε αυτή τη φορά απάντησε, οπότε ο άνδρας φωνάζοντας ακόμη πιο δυνατά, σχεδόν ουρλιάζοντας, τον ξαναρώτησε: «Πόση ώρα θέλω μέχρι να φτάσω στο χωριό;»