"Τρία πράγματα πρέπει να θυμάται κανείς όταν βρίσκεται στην εξουσία: Ότι κυβερνάει ανθρώπους, ότι πρέπει να διαχειρίζεται την εξουσία σύμφωνα με το νόμο και ότι δεν θα κυβερνάει αιώνια". Χθες έπεσα τυχαία πάνω σε αυτά τα λόγια που ανήκουν σε ένα τραγικό ποιητή της αρχαιότητας. Αστείο και τραγικό ειδικά για την εποχή που διανύουμε και για τον τρόπο που ασκούν την εξουσία οι κυβερνώντες.
Ηγέτες που ξεχνούν ότι κυβερνούν ανθρώπους και νομίζουν ότι είμαστε απλά νούμερα στατιστικής στα τεφτέρια τους. Ηγέτες που διαλύουν συγκεντρώσεις με σπρέι πιπεριού και μάνικες νερού. Ενέργειες έξω από κάθε νόμο και αλλού έξω από κάθε λογική. Αποφασίζουν και διατάζουν. Αλλού περνάνε αποφάσεις σε ένα βράδυ και αλλού στους άτυχους λαούς δίνουν εντολές να πέσουν βόμβες ακόμα και σε νηπιαγωγεία. Και όλα αυτά τα «Υπερεγώ» που νομίζουν ότι θα ζουν και θα κυβερνούν αιώνια. Όλη αυτή η απουσία θνητότητας από τις πράξεις τους, τους κάνει ακόμα πιο αντιπαθείς.
Πάντα έτσι ήταν. Πάντα μας κυβερνούσαν οι ακατάλληλοι και πάντα η ευθύνη βάραινε τους ώμους μας. Σχεδόν δεχτήκαμε αυτή την βεβαιότητα σαν κομμάτι της ύπαρξη μας. Γεννιέσαι, ζεις, πεθαίνεις και συνεχίζει αιώνια να σε κυβερνάει ο ακατάλληλος. Σχεδόν το είχαμε ξεχάσει. Όμως στα χρόνια του ίντερνετ ο καθημερινός βομβαρδισμός εικόνας και πληροφορίας από όλα τα σημεία του πλανήτη το υπενθυμίζει συνέχεια: Ζεις σε ένα κόσμο που τα ηνία κρατούν οι ακατάλληλοι. Και στις περισσότερες των περιπτώσεων η επιλογή του ηγέτη βαραίνει εσένα τον ίδιο. Σε μια εποχή που τα πάντα φαίνονται να αλλάζουν και να εξελίσσονται μια από τις μοναδικές σταθερές μέσα στο χρόνο παραμένει ο ακατάλληλος ηγέτης.
Ένα πρόσωπο που ξεχνάει ότι κυβερνάει ανθρώπους, που θα έκανε και την πιο χοντρή παρανομία για να σώσει το τομάρι το δικό του και των συγγενών του, που νομίζει ότι θα είναι για πάντα στην εξουσία. Αλλά ποιος ηγέτης νοιάζεται για αυτά που λένε οι ποιητές;"
Ο Αγάθων ήταν ένας τραγικός ποιητής. Γεννήθηκε μεταξύ του 448 και 446 π.κ.ε. στην Αθήνα και πέθανε γύρω στο 400 στην Πέλλα της Μακεδονίας. Οι χρονολογίες της ζωής του είναι αβέβαιες, επειδή συνάγονται μόνο από περιγραφές της εποχής του (του Πλάτωνα και του Αριστοφάνη). Νέος ακόμη ο Αγάθων σύχναζε, ως εξαιρετικά προικισμένος μαθητής, στους κύκλους των σοφιστών (Πρωταγόρα, Πρόδικου, Ιππία, Γοργία)· ήταν φίλος του Παυσανία και είχε γνωριμία με τον Σωκράτη. Στα Λήναια του 416 π.κ.ε. κέρδισε την πρώτη του νίκη σε τραγικό αγώνα· η νίκη αυτή υπήρξε ύστερα η αφορμή για μια γιορτή στο σπίτι του, που έμεινε περίφημη χάρη στο «Συμπόσιο» του Πλάτωνα. Κάπου μεταξύ του 411 και του 408 ο Αγάθων πήγε, όπως πριν από αυτόν ο Ευριπίδης, στην αυλή του βασιλιά Αρχέλαου στην Πέλλα της Μακεδονίας, όπου και πέθανε μεταξύ 405 και 400.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου